مرجع پاسخگویی به سوالات و شبهات اعتقادی

جستجو در سایت :

ورود کاربران

ما را دنبال کنید

 

کرونا و درس‌هایی برای ما

 

در داستان ویروس کرونا درسهای بسیاری برای ما وجود دارد که به برخی اشاره می شود:

- بشری که ادعای علم، صنعت و فن‌آوریش گوش فلک را کر کرده بود، با یک ذرۀ نادیدنی و میلیون‌ها بار ریزتر از نوک سوزن، همگی درمانده شده‌ و نمی‌دانند از کجا و چگونه صدمه می‌خورند!

- این بیماری نشان داد که چقدر نعمت‌های الهی ما را احاطه کرده و ما غافل و ناسپاسیم. دست‌زدن به صورت و چشم و گوش، نعمت است؛ کنار هم نشستن نعمت است، رفت و آمد، دید و بازدید، نعمت است؛ دیدن پدر و مادر و بوسیدن دست وپای آن‌ها نعمت است؛ دیدن فرزندان و بغل کردن آن‌ها نعمت است؛ مسجد و جمعه و جماعت و هیأت و روضه و مجلس ختم و مجلس جشن و تشییع جنازه و ... همه نعمت‌هایی است باید شاکر آن‌ها بود . به خاطر ناسپاسی‌ها عذرخواه درگاه احدیت باشیم

- این ویروس نشان داد که خداوند برای عذاب کردن و تنبیه انسان‌های عاصی، جاهل، غافل و گستاخ، لازم نیست حتما سیل، زلزله، صاعقه و طوفان بفرستد؛ جملۀ ذرات عالم لشکر اویند. با ملخ، مورچه، آفت گیاهان و ویروس و غیر این‌ها هم می‌شود ناتوانی بشر و عظمت و یگانگی حق را به رخ کشید!

- با توصیه پزشکان و کادرهای درمانی، شنیده و دیده می‌شود که برخی آن‌قدر ترسیده‌اند که خود را کاملا محبوس کرده‌اند و به قدری دست و صورت خود را شسته و ضدعفونی کرده‌اند که پوست‌ها خشک و زخمی شده است؛ اما دریغا که این همه فرستادگان الهی به انسان برای سلامتی جسم و روحش سفارش به وضو (و بندگی)  کرده‌اند، اما بسیاری از افراد لحظه‌ای به فکر طهارت و عبادت او نبوده و نیستند!

- همه ما برای فردا و پس فرداهای خود برنامه‌ریزی کار، سفر، خرید و ... داشته و داریم، اما هیچ‌کدام از آینده خبر نداریم و خدا است که مسیر من و شما و آینده را رقم می‌زند.

- چین، آمریکا، انگلیس، فرانسه، ایتالیا و آلمان و همه کشورهایی که خود را ابرقدرت و دیگر کشورها را جهان سوم و توسعه نایافته معرفی می‌کردند، در برابر ویروسی ناچیز درمانده و عاجز شده‌اند؛ پس قدرت حقیقی تنها از آن خدا است!

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

شبهه چیست ؟

خطبة ۳۸ نهج البلاغه
--------

وَ إِنَّمَا سُمِّيَتِ الشُّبْهَةُ شُبْهَةً لِأَنَّهَا تُشْبِهُ الْحَقَّ فَأَمَّا أَوْلِيَاءُ اللَّهِ فَضِيَاؤُهُمْ فِيهَا الْيَقِينُ وَ دَلِيلُهُمْ سَمْتُ الْهُدَى وَ أَمَّا أَعْدَاءُ اللَّهِ فَدُعَاؤُهُمْ فِيهَا الضَّلَالُ وَ دَلِيلُهُمُ الْعَمَى فَمَا يَنْجُو مِنَ الْمَوْتِ مَنْ خَافَهُ وَ لَا يُعْطَى الْبَقَاءَ مَنْ أَحَبَّهُ.

«شبهه از این جهت شبهه نامیده شد که به حقیقت شبیه است. اما دوستان خدا در آن شبهه به روشنى یقین و نشانۀ هدایت خداوندى ره مى‏سپارند و امّا دشمنان خدا که به سیه‏دلى و کورى دچارند، در آن راهى جز ضلالت و گمراهى نمیسپارند».